17 februari 2020
CASAPERTA - rarariteiten :-)
in aanwezigheid van de Contactclowns Talking Stick die in maart bij ons op bezoek zouden komen...
(toen hadden we nog niet het geringste vermoeden dat dit wegens corona één van onze laatste CasAperta's van 2020 zou zijn...)
Samen maakten we verhalen bij elk van deze rariteiten :-)
*************************************************************************************
Verhalen verzinnen op 15 april 2019 bij de illustraties van Gerda Dendooven
in W I N T E R V U U R van Carl Norac
Met Veerle Everaet.
Verhalen verzinnen op 15 april 2019 bij de illustraties van
Gerda Dendooven
in W I N T E R V U U R van Carl Norac
liepen eens twee mensen in de sneeuw,
na hun huwelijksfeest een beetje zat.
De vrouw moet gedragen worden.
Zij moet
wel de weg wijzen.
Ze gaan nog niet gaan slapen, het is volle
maan, dus moeten
ze nog huiswerk maken.
Dat is het begin van een lang verhaal.
Ze leefden nog
lang en gelukkig
met vele kindjes.
gaan Maria, Fons en Tobias varen in een bootje. Maria is kwaad op Fons die niet moet weten van ruzie, Maria moeit zich teveel.
Tobias draait zijn snoet omdat hij schrik
heeft
van die ruzie en hij is meer geboeid door
een andere hond
die hij daar ziet lopen. Fons, de man die
alles zegt,
wijst naar iets in het water.
Een rare vis, een inktvis kleurt de zee.
Ze varen in de richting die de hond
aanwijst naar
een jong koppel dat aan het vrijen is in
het avondrood.
Ze zijn niet beschaamd, daar zijn ze te
oud voor, lacht Fons.
Ze zijn geboeid door de vis, die zoekt
een partner.
Zij zien rood van opwinding. 
het geheim van Magda.
Als ik klein was en ook misschien als ik
groter werd trok ik wel eens aan de
haren van Jozefien.
Daarop riep Jozefien de
hulp in van tante Maria. Tante Maria was juist bezig met op te vallen. Zij
gooit sneeuwvlokken naar boven. Ze kijkt naar Magda en wil haar overtroeven. Ze zal moeten afwachten om te weten of ze succes heeft. Zoniet gaat ze naar huis.
Haar huis staat in de Pinte.
Daar vinden we mooie bloemen in de tuin. De boshyacinten staan in volle bloei.
Tante Maria is boos? Zij ziet rood van woede. Misschien te lang in de zon
gelegen?
drie zusters. Ze waren rijk en op zoek naar een deftige man. De eerste had een ontmoeting met een gehandicapte man van goede afkomst, maar er was geen klik. De oorzaak was: de vrouw haar hand was altijd voor haar gevoelige plek.
De tweede vrouw ontmoette ook haar
toekomstige schat, maar dat was ook niet de goede ontmoeting. De daar was de
oorzaak: ze stond altijd in gestrekte stand. ‘t was niet de moeite om daar aan
te beginnen.
De derde vrouw, haar ontmoeting was met
een boerenzoon, die ontmoeting was perfect. Daar was de oorzaak dat de
boerenzoon zijn kruiwagen kon parkeren tussen haar benen!
Getekend Jean, Dora,
Yvonne en Lucien
op weg naar de zon. Met een valies vol herinneringen naar zijn zonnige jeugd. Vroeger woonde hij aan de Côte d’Azue in een mooie villa aan zee!
Vijfendertig jaar geleden ontvluchtte hij
de oorlogsmiserie en kwam in het koude Siberië terecht.
Na lang werken en wroeten overwon de
heimwee naar het zonnige Zuiden. Met zijn gespaarde centen onder zijn hoge hoed
vertrekt hij op zoek naar zijn oude geliefden.
In St Tropez komt hij zijn jeugdliefde tegen. Haar
warmte en de zon doen hem zijn meiserie en zijn reuma vergeten en ze leefden nog
warm en gelukkig!
heeft ze brood gekocht, koekjes, vis en
fruit en overladen met bretellen lakens en bloemen valt ze op haar gat. Met
vuile schoenen en een platte portemonnee gaat ze iets drinken. Ze is Eddy Wally
en een oud lief tegengekomen. Wanneer ze thuis komt maakt ze verse soep en het
deksel valt in de pan!
Papa zit nog steeds de krant te lezen.
Ik
antwoord met vertraging op je brief
toch
heb ik je ondanks alles lief.
Maar
mijn gedachten waren verdwaald
en
daarom schrijf ik je nu later
anders
valt alles in het water.
Door
de sneeuw zal ik hem toch posten
Maar
ik word achtervolgd door een wit
sneeuwmannetje
sneeuwmannetje
En ik
word bang,
is
dat nu mijn einde?
FOTO SHOOT
MET
HOET
op
14 mei 2018
op
14 mei 2018
DE BLOEMISTENCLUB
AAN DE TAND VOELEN
DE LEGE BORDENCLUB
1 2 3 4 HOEDJE VAN P A P I E R
Er is veel gedanst op de muziek van het onovertroffen Huisorkest van lokaal Dienstencentrum De Vlasschaard
(Drummer is 94 !)
16 april 2018
Samen DUO-tekenen met krijt
op 19 maart 2018
* Muziek improviseren * genieten * meezingen *dansen
& Het spel van de Verbeelding
19 februari 2018
KERST - KUNST - ZINGEN - VERZINNEN
18 december 2017
TAART en cadeautjes (niet op de foto)
Kunstenares Nina - studente lerarenopleiding aan KASK tekende
En twee zussen zongen!
VERHALEN
Familiefeest
(foto genomen door de chauffeur)
Familiefeest aan de kust in het Grand Hotel:
Hotel-restaurant.
Het was communiefeest! Nonkel koning Georges van Engeland was er ook. Ze reden met de Ford of Citroën, we weten het ook niet. Het is de Koninklijke familie, met het prinsenkind, te zien aan het matrozenpak.
Het kleine meisje rechts lijkt op mij (zegt Christiane). Ze zien er blij uit, ze hebben witte schoentjes aan. De hoeden zijn ouderwets, van vroeger, mijn mama had ook zo'n hoed en zo'n bril.
Op het menu staat vis, als voorgerecht is er St Jacobsschelp. Ijstaart met créme brulée is het dessert.
De twee jongste kinderen hebben lol. Het was een mooie zomerdag in de jaren '30. Het Interbellum. De communicant in het midden kan de jonge Koning Boudewijn zijn.
De foto werd gebruikt om op de Cote D'Or dozen te drukken.
Wat wij zien:Dit is van voor mijn tijd. Het is aan het einde van WO II.Het is een Opel. Een gelukkige vader met twee kinderen, een gelukkig
gezin. Het is een rijk gezin, als je aan zo’n auto komt, ben je rijk. Het is de
tuin van het bedrijf. Een schone man die
zijn kinderen leert fietsen, dat kleintje kan nog niet fietsen. Het is zondag,
een zondagse wandeling. Het is hier in Claeys Bouuaert, het is hier getrokken. Het kan overal zijn. Hij
lijkt op mijn nonkel Michel, zo’n type, het is wel in dit gebouw. Ik wil zijn leeftijd schatten, ze zijn aan
het begin, ze zijn er direct aan begonnen, die man, ’t is niet omdat het oorlog
is dat "uh ze "dat" niet doen. Nee, de
rijken hadden geen oorlog.Die kleine kan nog niet lopen die zit in de kleuterklas. De papa is 30,
of 28 met een twintig, nee hij is 35. Ik zie er de herfst in, het
is koud. Ik denk begin september oktober, ik dat het zomer is. Die man…niet
naar mij luisteren want ik heb nog flauwe praat. Ze moesten zich ergens aan
vast houden omdat het oorlog is, dan deden ze dat gewoon, ze kreeg nog een kindje, ja je begrijpt me het gaat daarover…
ondeugend .. (iedereen lacht) In die
tijd mochten papas er niet bij.Ik hoor het ritselen van de
bladeren , ik hoor de motor die draait of nee hij draait niet meer. Hij wil
mooi op de foto staan.Ik ruik gevallen blad, nee
meer de reuk van het gebouw. Ik ruik die kleine jongen. (Iedereen lacht)Hij voelt zich wel goed, hij
heeft alles, een fiere papa.De fiets heeft geen verlichting, dat was toen geen verplichting. Het
was goed weer en in de 70 jaren of in 40/50er jaren. Nee die auto is van de 40er jaren dat zie ik
aan de nummerplaat. Er waren weinig mensen die al een nummer hebben. Lut heeft gelijkIk hoor ook een specht. Het
is een familieportret om in de living te hangen. De moeder is aan het bevallen,
ze ligt te puffen. Hij gaat iets lekkers voor haar kopenMijn vader had ook zulke foto’s. Ik zou de nummers willen optellen. Die
plaat dat was van voor het lettersysteem. Zijn het jaartallen of een barcode?
De groep had het grootste plezier! :-)
Een filmpje... doorgestuurd door Simon
Op maandagnamiddag 16 oktober 2017
Het wordt 23 graden
maandag . Eindelijk het ideale weer om
eens het prachtige park in te wandelen?
********
Geïnspireerd op
The door of perception – Goldsworthy
Onbevangen kijken en gewaarworden… zoals de kunstenaar
Deze film kan een mentale voorbereiding zijn op de
wandeling.
En dit was onze wandeling ;-) Heerlijk warm te midden van vrienden, prachtige natuur en veel kinderen die de traditie van herfstbladeren rapen verderzetten...
Niek ruimde bladeren en maakte een tekening op het pad!
Magda ontmoette kinderen en twee hondjes.
En deze boom liet ons stilstaan
Na de wandeling was er taart met slagroom!
Op 6 oktober 2017
- O P E R A -
beleefden we een ‘onvergetelijke’ namiddag van zeer hoog artistiek niveau in de International Opera Academy en ontving men ons bovendien heel gastvrij met koffie en koekjes!
Weergaloos mooi zongen de zeer getalenteerde jonge studenten voor ons dit tijdloos operarepertoire:
x x x
Op 20 maart 2017 speelden we het "Spel van de verbeelding" met Jeanine, Simon, Lucien, Yvonne, Magda, Robert, Bie, Rita, Firmin, Niek, Elena en Jan!
(Op de achtergrond zaten deze twee mannen mee te genieten!)
Er was eens een hongerige man .
Een vleermuis vliegt uit als het donker
is, hij pakt een hoedje
en als het donker is zet hij die op de vleermuis en die vliegt uit.
Die
man pakt een koekje, alles kan.
Er is een gieter en een klavertje vier en de schapen kunnen eten.
Er waren 2 schaapjes een grote en een kleine, ze hadden honger,
met de
gieter goten we water op de weide en zo konden ze eten.
Er was een man met vuile sokken aan en hij had een zebra bij zich.
Er was eens een droevige haai in
de oceaan die naar een het strand zwom
en een schepje en emmer zocht om in het
zand te spelen.
Er was eens een konijn dat zag lekkere dingen en de mevrouw moest
lachen toen ze het zag.
Er was eens een koppige hond en een verfborstel, alles kan. De hond was
met de verfborstel weg, er mee spelen.
Ze gingen in de boomhut.
Mijn droevige haai nam de moed onder de arm en ging naar de boomhut.
De plant ging naar de boomhut, de schapen willen niet mee. De bloemen
gaan we insteken als versiering van de boomhut en de gieter ook want de haai
moet vochtig blijven.
De schapen gaan rusten en komen achter en gaan slapen in de boomhut
De man is aan het fantaseren in de boomhut, het koekske gaat ook mee. Met die hoed kan hij
de vleermuis vangen, hij kan er wonen,
De hoed wordt gebruikt als drinkbeker
De hond gaat de boomhut verven, nee die zou dat niet kunnen doen, honden kunnen niet verven
Zij gaat dat doen
Het meisje gaat eerst naar de boomhut en dan de verjaardagstaart en ze
gaan het konijn opeten
De verlegen man had vuile sokken bij de zebra aangedaan, en in de
boomhut
Wat Alz… ze de slappe lach krijgen?
Iemand herhaalt voortdurend: De slappe lach ..de slappe lach… de slappe
lach… :
dat is ontspannend, goed voor de spieren, Iedereen is dan blij, Die
zebra komt met zijn stinkvoeten, dan gaan ze stoppen. De vogels vliegen weg van
het lawaai. Ze vallen er allemaal uit. De tranen lopen over de wangen. Dan
krijgen ze allemaal de slappe lach
Dan begint de boom te schudden.
En als zij de slappe lach krijgt dat is verschrikkelijk, dat is niet
mooi meer!
En als die boom dan leeg is kunnen anderen er slapen
(Het was een leuk spel, ik wil het nog doen)
op 19 december 2016 op onze samenkomst "Kerst en Kunst"
DEMO-MEMO
Graphic poem
met Jeanine en Simon, Jenny en Andre, Yvonne en Lucien, Elena en Niek, Devi en Brigittee, Magda en Robert, Tillo en Thérèse
Moet ik iets herkennen?
Ah...ik zie een gezicht.
Andre ziet veel. Té veel.
Ik zie een hok, daar: vierkant.
Ik denk niet meer. Ik weet niet wat het voorstelt.
Op de schelde...
het water dat je zo ziet.
Het regent.
Andre ziet dat ook!
Het kan een onweer zijn...
Veel pareltjes, blauwe.
Je kan er zelf iets mee maken. wolken aan een ketting.
Daar! Een tekst: Ha He Hoe.
We hebben weinig fantasie, kinderen hebben nog veel fantasie.
Een wolkbreuk, een waterloop.
Het is zeker onweer.
Ik zie een glimlach.
Die kringen hangen niet vast.
ik zie een bliksem.
Andre denkt aan een bloem.
Dat is een onweer.
OMDRAAIEN
(we draaiden het beeld ondersteboven)
Het regent. Het is zachter.
Een konijntje! Waar? DAAR!
Het konijntje heeft honger.
Nu kan je er iets meer van maken, iets bij verzinnen:
een sleepboot in de haven van Breskens. Daarboven vaart een schuit.
Dat rood vierkant - de lijnen - met nog eens een poort.
Een ontploffing? De bliksem? Een huis? Een waterval?
Ik zie delen van het lichaam...een silhouet
Daar drie hoeken om in te kijken, drie rode hoeken.
Moet ik iets herkennen?
Andre ziet veel. Té veel.
Ik zie een hok, daar: vierkant.
Andre ziet dat ook!
Het kan een onweer zijn...
(we draaiden het beeld ondersteboven)
Afscheid van een CasAperta-duo. Onze lieve Thérèse die met haar liefste man Tillo zo heeft genoten van DEMO-MEMO is op 7 januari 2017 gestorven. We zullen hen zo missen!
Als je later aan me denkt
weet dan dat ik van bomen hield
en graag naar de wolken keek
Dit gedicht schreef Thérèse twee jaar geleden, toen had ze al dementie:
Herfstbladeren
Verdorde bladeren valllen
Eén-vleugelig verzet, halve koprol
tegen de zwaartekracht
vertraagde film tot op de grond
Wind, luchtweerstand berekenen
ontdoet ze van gevoel,
veegt ze naamloos bij elkaar.
In feite verschijnen ze als stervenden
een hele generatie op korte tijd.
de boom die veel langer leeft,
slaat hun seizoenen op in het geheugen van hun stam
thérèse deny
Op 17 oktober 2016 maakten we verhalen...
HUWELIJKSVAKANTIE SOFIE VAN GRIEKENLAND en JAN VAN LUXEMBURG
Ze noemen haar ook Yvonne Delcourt .Hij noemt haar Mariette Wally.
Ze noemen hem ook Jan van Gent uit Oudenaarde .Zij noemt hem Max.
Ze genieten...
Zojuist genoten ze van het feest en dansten.
(Ze stonden met foto en al in " Le Patriote Illustré"!*)
Kijk hoe beiden genieten ! .
Zij heeft reuma . Het water kiettelt . Het bruist als spa en borrelt stralen schuim .Hoor je de zee??
Kijk!!
Kiikt hij naar de andere vrouwen ...of is hij wat afwezig ?
Kijkt zij met bruine ogen naar de andere mensen ?
Ze draagt een badmuts van wit en rode bloemetjespapier
.... een koppel pas gehuwd ...
Josephiene charlotte en Max zitten in het privébad en blijven samen
GENIETEN
* " Le Patriote Illustré" is een vooroorlogs tijdschrift
"Het moeten er wel 8 zijn, die schapen.
Ik zie iemand die niet goed hoort.
Ze zijn allemaal wit.
Thuis had ik zulke geiten niet.
Ik denk dat hij ze gaat verkopen.
Gewoon een handeltje.
Die jonge gast is de koper.
Ik denk aan het sprookje “ De Wolf en de zeven geitjes”.
Ik denk dat dit bij de boer thuis is. Zij staan op het terrein.
De geiten tellen is moeilijk.
Let op, of je krijgt geitentrekjes.
’t Was in de zomer.
Ze zijn wel vergeten hun zomerkleren aan te doen.
Daar zit er een geitenaar, 100 gulden, per geit.
De mens is als een wolf.
Ik hoor geitengeluiden.
De beestjes voelen dat er iets gaat gebeuren.
Ze zijn bang.
De natuur ruikt lekker. Ik heb je in de gaten, jonge gast.
Dat loopt slecht af voor die beestjes, geslacht en gebraden worden is niet leuk."
Tijdens de zomer... augustus 2016
... kijk nu eens: moeder begint kunstwerkjes te maken
met haar krulspelden!
Simon
Op 28 mei werd deelgenomen aan DEMO-MEMO in S.M.A.K.
&
Samen verhalen improviseren op 18 april 2016
DEMO-MEMO-Poezie op 14 maart 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten